Arapça veya Farsça kelimeler kullanarak, kurduğum cümlenin önemini yükseltmeye çalışmıyorum ama “Tebdil-i Mekanda Ferahlık Vardır” demiş eskiler. Doğrusu bu sözü Saian‘ın bir parçasında duymuştum. Sözün genel anlamı; çevre şartları kişinin kendisini bunalttığı zaman veya işin içinden çıkılmaz bir hal aldığı zaman mevcut ortamı değiştirmenin genel bir rahatlamaya yol açmasıdır. Aslında birçoğumuzun yaptığı veya yapmak istediği genel bir olay. Son 1 aydır bu düşünceyi bütün işlerime, etkinliklerime, davranışlarıma uygulamaya çalışıyorum. Bu söze sadece fiziki olarak konum değiştirme olarak bakmıyorum. Tebdil kelimesi arapça kökenli bir kelimedir, değişim manasında kullanılır. Anahtar kelime bu aslında, değişim.
Üzerinde çalıştığım herhangi bir işte tıkandıysam veya çok uğraştırdığı için sıkıldıysam önce işin gidişatını değiştirmeye çalışıyorum. Farklı bir çözüm yolu üretmeye çalışıyorum. Yetersiz kalırsa geçici bir süre o işe ara verip farklı bir uğraşı üzerine yoğunlaşıp kafamı dağıtıyorum. Aynı şekilde konuya sadece iş olarak bakmadan herhangi bir sohbet esnasında bahsettiğim konuyu karşı tarafa anlatamadığım durumlarda verdiğim örnekleri değiştirmeye, anlatış biçimimi değiştirmeye, yetersiz kalırsa konuyu değiştirmeye, son ihtimal artık konuştuğum kişiyi değiştirmeye çalışıyorum. Tabi bu işlemi tek taraflı uygulamak bahsettiğimiz sözün anlamına ters düşüyor. Neredeyse bildiğim her insanın, yapmakta çok zorlandığı hatta kimsenin yanaşmadığı bir olayı kendimde denemeye çalışıyorum;
“Düşüncelerimi Değiştirme“.
Bu mevzu aslında çok basit ama gördüğüm en zor değişim sanırım. Konu ne olursa olsun bir işle uğraşırken, bir kitap okurken, bir film izlerken, bir sohbet ederken kalıplaşmış düşüncelerle yaparsanız o olaydan nasıl bir şeyler öğreneceksiniz? Bu sabit görüşlü hal ve değişmez tavırla sahip olduğunuz mevcut fikirleri nasıl elde ettiniz? Bunlar tabi birçoğumuzun üstüne alınmayacağı sorular. Farkında değiliz belki ama ortaya ironik bir tablo çıkıyor, herkes doğrusunu biliyorsa yanlış nerede ? Başlığa bu yüzden bu cümleyi yazdım tebdil-i mekanımızı kısıtlamamak sadece o çevre içerisinden bakış açısıyla yorumlamamak gerçekten bir süre sonra zihnen rahatlamamızı sağlıyor.
Bir düşünceyi savunurken, kendi fikirlerimin de yanlış olabileceğini düşünerek karşılık veriyordum. Şimdi ise bunu yaptığım her işe uyarlamaya çalışıyorum. Geliştirdiğim projelerde logaritmik yapıyı illaki daha önce yapılan şekilde olması için uğraşmıyorum. Tarihi bir olayı okurken tek tarafın anlattığı kaynakları özellikle seçmiyorum. İş planlamamı herkesin öngördüğü kurallara göre değil, ferahlığı bulduğum biçime göre yapıyorum. Bazen bulunduğum çevreden de sıkılıp farklı yere gidiyorum.
Sonuç olarak bu düşünce tarzının faydasını çok gördüm. Hem stres gibi bir derdimi azaltıyor hem de ufkumu genişletiyor. Bu aralar bu değişimlerin meyvelerini toplamayı umuyorum. Bakalım ferahlığı bulabilecek miyim ?